عرقیات گیاهی طبیعی از دوران ماقبل تاریخ کشف و در طب سنتی مورد استفاده قرار گرفته اند. صدها جزء شیمیایی را می توان از گیاهان سنتز کرد تا برای کنترل حشرات، قارچ ها، بیماری ها و پستانداران گیاهخوار استفاده شود.
بسیاری از مواد شیمیایی گیاهی با فعالیت بیولوژیکی اثبات شده یا بالقوه شناخته شده بودند، اما داشتن یک گیاه واحد برای تعداد زیادی از مواد شیمیایی متنوع، تأثیر استفاده از کل گیاه را کم‌تر کرد و مانع از ارزیابی فعالیت‌های مرتبط با این مواد موجود در بسیاری از گیاهان در تحقیقات علمی دقیق با هدف تعیین اثربخشی و ایمنی آنها انجام می شود.
عرقیات گیاهی طبیعی برای اولین بار از نظر تاریخی در تمدن سومری ذکر شده است، زیرا صدها عرقیات گیاهی طبیعی از جمله تریاک در قرن سی ام قبل از میلاد بر روی لوح های گلی ذکر شده است.
پاپیروس Ebers در مصر باستان در حدود 1550 قبل از میلاد بیش از 850 گیاه دارویی را توصیف کرده است. پزشک یونانی دیوسکوریدس که در ارتش روم خدمت می کرد.
بیش از 1000 نسخه بر اساس بیش از 600 گیاه دارویی را در کتاب پنج مقاله ثبت کرد و تا سال 60 پس از میلاد، این کتاب اساس داروسازی را برای نزدیک به 1500 سال تشکیل داد.
تحقیقات دارویی بر علم گیاه شناسی رایج برای کشف عرقیات گیاهی طبیعی متکی بود و این منجر به کشف صدها ماده مفید از جمله آسپرین، دیگوکسین، کینین و تریاک شد.
این اجزا در انواع مختلفی از عرقیات گیاهی طبیعی یافت می شوند، اما بیشتر آنها به چهار کلاس اصلی بیوشیمیایی تعلق دارند: آلکالوئیدها، گلیکوزیدها، پلی فنول ها و ترپن ها.
عرقیات گیاهی طبیعی به طور گسترده در جوامع غیر صنعتی مورد استفاده قرار می گیرند، زیرا نسبت به داروهای مدرن آسان تر و ارزان تر هستند.
ارزش صادرات جهانی سالانه هزاران گونه گیاهی دارای خواص دارویی در سال 2012 2.2 میلیارد دلار برآورد شد و در سال 2017 ارزش بازار جهانی دارو و عصاره های گیاهی به صدها میلیارد دلار رسید.
بسیاری از کشورها نوعی مقررات را برای طب سنتی اعمال می کنند، اما سازمان بهداشت جهانی شبکه ای را سازماندهی می کند که استفاده ایمن و منطقی از این عرقیات گیاهی طبیعی را تشویق می کند.
عرقیات گیاهی طبیعی با عوامل خطر جهانی تغییر اقلیم و تخریب محیط زیست و عوامل کیفی مانند جمع آوری بیش از حد برای رفع نیازهای بازار مواجه هستند.
دیدگاه شما با موفقیت ثبت شد.